Με αυτό το στίχο ο ποιητής θέλει να μας δείξει και να μας κάνει να νιώσουμε τα συναισθήματα που δημιουργούσε η φύση στους ανθρώπους και ιδιαίτερα στους πολιορκημένους. Αυτοί δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο τις δυσκολίες και τα βάσανα του πολέμου αλλά και την ομορφιά της φύσης, ιδιαίτερα την άνοιξη που δύσκολα θα άφηναν. Γι' αυτό το λόγο οποίος αποφάσιζε να πεθάνει εκείνη την ημέρα που η φύση ήταν πανέμορφη, θα ήταν σαν να πεθαίνει χίλιες φορές, γιατί μαζί με τη ζωή του θα έχανε και αυτή την ομορφιά. 

Με τον τελευταίο στίχο ο ποιητής θέλει να μας δείξει τη μεγάλη δυσκολία και δίλλημα που αντιμετωπίζουν οι πολιορκημένοι την ώρα που πολεμάνε τους Τούρκους και η φύση είναι στην καλύτερη της ώρα λόγω της άνοιξης. Η ομορφιά κυριαρχεί παντού,ο τόπος σφύζει από ζωή και οι πολιορκημένοι αμφιταλαντεύονται να παλέψουν και να πέσουν για την πατρίδα ή να εγκαταλείψουν και να χαρούν τις ομορφιές της άνοιξης;

Η άνοιξη είναι μια εποχή χαράς αλλά δυστυχώς οι Έλληνες θα πρέπει να θυσιαστούν για την πατρίδα τους. Έτσι θα χάσουν τις χαρές της ζωής.

Σοφία Χαλκιά