Αν είσαι γονέας ή μαθητής, φοιτητής ή ανήσυχο πνεύμα, ερευνητής ή μη αφιέρωσε πέντε λεπτά από το χρόνο σου και κατέθεσε τις προσωπικές σου ιδέες στο παρακάτω άρθρο μου.
Συχνά πυκνά αρκετοί εκπαιδευτικοί εκφράζουν μια δυσαρέσκεια τόσο σε επίπεδο τάξης όσο και στο άμεσο εξωτερικό περιβάλλον αναφορικά με τους διαφορετικούς ρυθμούς μάθησης κάθε παιδιού. Ο ρυθμός μάθησης κάθε ατόμου διαφέρει και παρουσιάζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης σε ερευνητικό επίπεδο. Ορισμένοι μαθητές είναι σε θέση να αποστηθίσουν έννοιες και θεωρίες πολύ πιο γρήγορα σε αντίθεση με άλλους. Στην αντίπερα όχθη υπάρχουν και οι μαθητές, που για να κατανοήσουν έννοιες και περίπλοκες θεωρίες χρειάζονται περισσότερο χρόνο. Σε καμία περίπτωση όμως, ο ρυθμός μάθησης, όταν δε σχετίζεται με μαθησιακές δυσκολίες, δε συνιστά μεταβλητή συνεκτίμησης του επιπέδου ευφυΐας ενός παιδιού, όπως πολλές φορές λαθεμένα ισχυρίζεται αρκετή μερίδα εκπαιδευτικών. (Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί πως όταν αναφερόμαστε σε ρυθμό μάθησης αναφορικά με επίπεδο ευφυΐας δε μιλάμε για χαρισματικά παιδιά. ) Εξάλλου, τις περισσότερες φορές ο ρυθμός μάθησης υπόκειται υπό την υποκειμενική σκοπιά του παρατηρητή, ο οποίος λόγω του αναλυτικού προγράμματος δεν είναι σε θέση να αφιερώσει περισσότερο χρόνο, ώστε κάθε παιδί αναλόγως με τις ιδιαίτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει και ανάγκες, να του παρέχεται ταυτόχρονα και εξατομικευμένο υλικό. Οι διαφορετικοί ρυθμοί μάθησης, όταν αυτοί δεν έχουν να κάνουν με άλλους εξωγενείς ή μη παράγοντες για τους οποίους χρήζουν ενδελεχής έρευνας δεν πρέπει να συνεκτιμούνται ως κριτήρια για την αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα του παιδιού και για τη συνολική του επίδοση. Εσφαλμένα λοιπόν, θεωρούμε πως ο μαθητής δεν αφιερώνει τον απαιτούμενο χρόνο και αρνούμαστε κατηγορηματικά να δούμε πως τις περισσότερες φορές ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι.
Μαθητές με διαφορετικούς ρυθμούς μάθησης μπορούν να αποδώσουν ακριβώς το ίδιο σε περίπλοκα θέματα, τα οποία καλούνται να εξεταστούν. Βέβαια, σε τέτοια ζητήματα η εμπειρία του εκπαιδευτικού και το επίπεδο του επαγγελματισμού του, καθώς επίσης και η διαρκής επιμόρφωση του, ώστε να εμπλουτίζει συνεχώς τις δεξιότητες του και το οπλοστάσιο των γνώσεων του αποτελούν σημαντικά γνωρίσματα και του παραχωρούν βήμα λόγου σε περιπτώσεις κατά τις οποίες θεωρεί πως ο μαθητής χρήζει διερεύνησης και κατόπιν αξιολόγησης για μαθησιακές δυσκολίες .Στο σημείο αυτό μοναδικός ανασταλτικός παράγοντας αποτελεί ο γονέας, ο οποίος λόγω είτε μορφωτικού επιπέδου είτε προκαταλήψεων, που πηγάζουν από βαθύτερα νοηματικά μοντέλα, τα οποία έχει υιοθετήσει και ενστερνιστεί κατά καιρούς τον οδηγούν σε κατάσταση άρνησης. Μοναδική συμβουλή από εμένα σε εσάς είναι να μη καταδικάζετε τα παιδιά σας λόγω μονάχα της προσωπικής σας ματαιοδοξίας. Οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες αποδίδουν ακριβώς το ίδιο ή ακόμη και καλύτερα, όταν βρεθούν άτομα με εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρία στο αντικείμενο.
Συμπερασματικά λοιπόν, αναφορικά με τους διαφορετικούς ρυθμούς μάθησης, θεμιτό θα ήταν ορισμένοι εκπαιδευτικοί να είστε φειδωλοί στις προτάσεις σας και να παρέχεται εξατομικευμένο υλικό σε κάθε μαθητή αναλόγως τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Το μεγαλύτερο λάθος είναι η αντιμετώπιση μας απέναντι στους μαθητές και όχι οι ίδιοι οι μαθητές.
Με εκτίμηση, Ρακιτζής Χρήστος.
